Zalety treningu wysokościowego sportowcy docenili już dawno. Zwiększona produkcja czerwonych krwinek ma przełożenie na wyniki, ale taki trening ma też ograniczenia. Wysokość utrudnia oddychanie, co jest zaletą i wadą jednocześnie. W takich warunkach trudniej jest zrealizować zadania treningowe i utrzymać zaplanowaną intensywność.
Sportowcy poszukują więc różnych rozwiązań. Zmieniają wysokość, trenując niżej niż mieszkają lub odwrotnie. Chętnie sięgają po urządzenia przeznaczone dla astmatyków i osób z chorobami układu oddechowego, a służące do treningu mięśni oddechowych.
Na rynku dostępne są również maski treningowe, których producenci obiecują poprawę parametrów VO2max, podniesienie progów oddechowych i większą pojemność płuc. Upraszczając, maska ma zapewnić zalety treningu górskiego bez wyjeżdżania w góry. Naukowcy z Uniwersytetu Wisconsin, pracując na zlecenie ACE (American Council on Exercises) nie są jednak zachwyceni jej skutecznością w tym zakresie.
Do badania, w którym sprawdzali skuteczność treningu w masce, zaprosili 24 uczestników. 12 z nich trenowało w masce, 12 pozostałych bez maski. Obie grupy wykonywały ten sam trening. Przez 6 tygodni, trenowali 2 razy w tygodniu po 30 minut. Grupa w masce zaczęła od symulowania wysokości 914m n.p.m. Po tygodniu wysokość wzrosła do 1828m n.p.m. W końcowych sesjach trening odbywał się na symulowanej wysokości 2743m n.p.m.
Po 12 tygodniach okazało się, że obiecany przez producentów wzrost VO2max i wydolności płuc faktycznie nastąpił, tyle że w obydwu grupach. Nie był więc efektem stosowania maski, a raczej samego treningu. Maska nie zastąpiła treningu w górach, aczkolwiek 12 wolontariuszy ćwiczących w niej w ostatnich dwóch sesjach mogło trenować dłużej i szybciej. To, zdaniem naukowców, jest spowodowane faktem, że maska utrudnia oddychanie i dzięki temu staje jednym z narzędzi do treningu mięśni oddechowych. Może więc stanowić dodatek do treningu wytrzymałościowego.
IB
