"Ultramaratończyk"

Dean Karnazes w bieganiu poszukuje przygody. Do szczęścia potrzebuje jednak nie zwykłej przebieżki czy maratonu, ale wyzwania. Na co dzień odnoszący sukcesy pracownik korporacji, nocami zamienia się w superbiegacza. Zwiedza miasto, poznaje ludzi, je pizzę w biegu, a przede wszystkim oddaje się swojej pasji i biega.

Dean Karnazes zabiera czytelników na spaloną słońcem drogę Bedwater, na której odniósł zwycięstwo, zaprasza do spędzenia z nim 100-milowego Western States Endurance Run i 320-kilometrowego biegu sztafetowego. Dean pokonał go sam, bez żadnych zmienników.

Dean Karnes nie miał trenera ani dodatkowego wolnego czasu. Jak każdy biegacz ma pracę, rodzinę i mnóstwo obowiązków. To po prostu zwykły facet, który dzięki determinacji dokonuje niezwykłych rzeczy. Po co to robi?

- Biegnę, aby się przekonać, jak daleko potrafię dotrzeć. (…)Biegam, bo gdybym tego nie robił, stałbym się słabeuszem i ponurakiem, który całymi dniami nie rusza się z kanapy. Biegam, żeby zaczerpnąć świeżego powietrza. Biegam, by okrywać. I żeby uciec od zwyczajności- wyjaśnił w książce Dean.

W książce jest wszystko to, co stanowi o magii ultrabiegania. Jest skrajne wyczerpanie, bunt organizmu, kryzys, halucynacje, niesamowita walka i zwycięstwo. Autor z humorem opisuje to, pod czym mógłby się podpisać każdy ultramaratończyk. Czyta się to świetnie, ale po skończeniu tej książki, trudno będzie znaleźć sobie wymówkę i odpuścić trening. Dean biegał na biegunie przy

40-stopniowych mrozach oraz przy 50-stopniowych upałach. Opis każdego biegu należałoby powiesić sobie na drzwiach i czytać w te dni, kiedy opuszcza nas chęć na trening.

IB