Janusz Kusociński

Janusz Kusociński, pseudonim„ Kusy” urodził się 15 stycznia 1907 w Warszawie, zm. 21 czerwca 1940 w Palmirach – polski lekkoatleta, złoty medalista olimpijski z Los Angeles w biegu na 10 000 m, srebrny medalista pierwszych mistrzostw Europy na dystansie 5000 m.

Początkowo interesował się piłką nożną, grał w wielu amatorskich drużynach, a ostatecznie związał się z Robotniczym Klubem Sportowym Sarmata. Tam rozpoczął bieganie w 1926 (800 i 1500 m). Opracował własną metodę treningu długodystansowego tzw. interwałową. Pierwszym i jedynym trenerem Kusocińskiego był Estończyk Aleksander Klumberg. Intensywny trening zaaplikowany przez Klumberga i znaczny wkład pracy Kusocińskiego dały rezultaty. W 1928 został mistrzem Polski. W 1929 przeszedł z Sarmaty do Warszawianki i z tym klubem był związany do 1939.

Uważa się, że był obok Stanisławy Walasiewiczówny najpopularniejszym sportowcem Polski międzywojennej. Stał się popularną postacią w warszawskich salonach. Był czynnym sportowcem aż do wybuchu wojny w 1939.

Na jego cześć od 1954 co roku odbywają się międzynarodowe zawody – Memoriał Janusza Kusocińskiego.

12 sierpnia 2009 „za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za osiągnięcia sportowe w dziedzinie lekkoatletyki” został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[2].

W Ożarowie Mazowieckim Janusz Kusociński został upamiętniony pomnikiem wystawionym przed pływalnią miejską oraz tablicą pamiątkową ustawioną na rogu ul. Tadeusza Kościuszki i Poznańskiej, w miejscu, w którym stał dom jego rodziców.

Pomnik lekkoatlety znajduje się także w Dolsku w Wielkopolsce. Jego imię noszą stadion miejski w Gostyninie oraz stadion Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w Ostrzeszowie.

Tablica pamiątkowa przy Forcie Czerniakowskim w Warszawie upamiętnia miejsce, gdzie został ranny w czasie obrony Warszawy w 1939 r.

Wojennym losom Janusza Kusocińskiego poświęcony jest film Ostatnie okrążenie z 1977.

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Janusz_Kusoci%C5%84ski

Lesław Marian Bartelski - polski pisarz, poeta, publicysta i krytyk literacki.

Rodowity Warszawiak.

Absolwent UW (prawo).

W czasie II wojny światowej działał w AK.

Publikował w następujących wydawnictwach prasowych: "Polska Zbrojna", "Nowiny Literackie", "Wieś", "Nowa Kultura" i "Kultura".

Prezes oddziału warszawskiego Związku Literatów Polskich (1972-1978).

Autor ponad 50 książek.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1966) i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2002).

Wybrane książki: "Złota mahmudia" (Nasza Księgarnia, 1962), "Genealogia ocalonych" (Wydawnictwo Literackie, 1963), "Powstanie warszawskie" (Iskry, 1965), "Dialog z cieniem" (Czytelnik, 1968), "Walcząca Warszawa" (KiW, 1968), "Z głową na karabinie" (KiW, 1974), "Polscy pisarze współcześni 1944-1974" (WAiF, 1977), "Janusz Kusociński" (Iskry, 1979), "Wodorosty" (Czytelnik, 1982), "Ale zabaffa!" (Wydawnictwo Adam Marszałek, 2006).

Niestety książkę można nabyć już tylko w bibliotekach lub antykwariatach.