Co mają medale do długości życia biegacza?

Większość badań naukowych zaleca ruch i udowadnia, że biegacze są zdrowsi, szczęśliwsi i zazwyczaj żyją dłużej niż inni. Dla olimpijczyków zostało to nawet dokładnie policzone i wiadomo, że to „dłużej” wynosi 2 lata i 8 miesięcy.

Adam Leive z uniwersytetu w Pensylwanii podszedł do tematu trochę inaczej. Postanowił sprawdzić, czy jest jakaś zależność między wynikami sportowymi a długością życia. W tym celu przeanalizował osiągnięcia sportowe olimpijczyków poczynając od 1896 r. i skorelował je z datą ich śmierci. Nie brał pod uwagę czynników zdrowotnych, metod treningowych ani zwyczajów żywieniowych. Skupił się na zależnościach natury psychicznej.

Z badania wyeliminował również wszystkie wypadki losowe. Ostatecznie prześledził losy 1082 lekkoatletów. Wyniki są dosyć nietypowe, a badanie tego typu zostało przeprowadzone po raz pierwszy.

Długość życia biegaczy olimpijskich ma ścisły związek z wynikiem, jaki osiągnęli podczas rywalizacji. Złoci medaliści konkurencji indywidualnych żyją krócej niż pozostali uczestnicy olimpijskich finałów. Przyczyna nie jest do końca jasna. Z jednej strony status zwycięzcy redukuje stres i poprawia poczucie własnej wartości, co według różnych badań ma znaczenie nie tylko dla długości życia, ale także jego jakości. Z drugiej strony zwycięzca czuje presję, by pozostać najlepszym.

Jeśli już zostać mistrzem olimpijskim, to najlepiej przez przypadek. Najdłużej żyli zwycięzcy, których nikt nie brał pod uwagę i którzy sami nie spodziewali się dobrego wyniku. Osiągnięcie rezultatu powyżej swoich oczekiwań pozwala cieszyć się dłuższym życiem, niż w przypadku zrobienia życiówki zgodnej z wcześniejszymi możliwościami. W najgorszej sytuacji są faworyci, którym nie udało się wygrać i osiągnęli wynik poniżej własnych i zewnętrznych oczekiwań.

Trochę inaczej sprawa wygląda w konkurencjach drużynowych. Złoci medaliści olimpijscy w biegach sztafetowych żyją dłużej, niż zwycięzcy indywidualni. Jednak w przegranych sztafetach, słabsi biegacze odczuwają duży dyskomfort, powodowany poczuciem, że zawiedli kolegów i żyją krócej niż szybsi zawodnicy tej samej sztafety. Taka zależność nie występuje w drużynie zwycięzców.

Jeśli biegacz olimpijski chce wydłużyć swoje życie o kilka lat, to musi unikać rekordów świata. Złoty medal i rekord świata to najgorsze obciążenie dla psychiki.

IB

Źródło: http://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=2410519