Upadki o podłożu medycznym na trasach biegów okiem statystyków
Opublikowane w pt., 21/06/2019 - 09:38
Statystycznie 1,53 biegacza na każdy 1000 startujących nie dobiegnie do mety, osuwając się na trasę z powodów medycznych. Prawdopodobnie upadający będzie 34-letnim mężczyzną. Tak twierdzą naukowcy, którzy przeanalizowali dane z namiotów medycznych i wyniki z 5 lat półmaratonu w szwedzkim Göteborgu. Interesowały ich przede wszystkim przypadki biegaczy, którzy upadli czy też osunęli się na ziemię podczas biegu.
W latach 2013 -2017 w półmaratonie w Göteborgu wzięło udział 230 501 biegaczy. Upadku na tle medycznym doświadczyło 356 półmaratończyków, a 276 z nich wymagało pomocy w namiocie medycznym. 80 biegaczy, czyli średnio 16 rocznie, trafiało do szpitala.
79% osób, które osunęły się na trasie miało tachykardię, czyli przyspieszony rytm serca. Podstawowym objawem była też podniesiona temperatura ciała. U 18% wrosła ona do ponad 40 stopni, a Szwecja nie zalicza się przecież do państw o tropikalnych upałach.
Charakterystyczna dla upadających była również kwasica metaboliczna, co oznacza zaburzenie równowagi kwasowo-zasadowej przy pozostającym w normie ciśnieniu.
Wśród biegaczy, którym przytrafiały się takie incydenty, większość stanowili mężczyźni. Jednak zdaniem naukowców, to wcale nie musi oznaczać, że są oni bardziej podatni na utratę przytomności czy omdlenia. Po prostu statystycznie stanowią większość startujących.
Z analizy raportów medycznych wynika, że upadający podczas biegu nie skarżyli się na bóle w klatce piersiowej. Taki problem, chociaż w analiowanym biegu wystąpił, to akurat nie był związany z nieświadomym osunięciem się na ziemię. U omdlewających występowała hypertermia, odwodnienie, dezorientacja. W nielicznych przypadkach wymagane było podanie glukozy. Wystąpiła również potrzeba podania diazepamu celem rozluźnienia mięśni.
Zbierane w ten sposób dane, w opinii autorów, mają przyczynić się do wzrostu jakości obsługi medycznej uczestników biegów.
IB
