Technika biegacza długodystansowego, czyli jak biegać poprawnie. Cz.1

Bieg jako czynność ruchowa podobna jest do chodu, ale w przeciwieństwie do niego nie ma fazy podwójnego podparcia. Zamiast tego jest faza lotu. Za bieg uznajemy więc sytuację, w której obie stopy oderwane są od ziemi podczas jednego cyklu - czyli od jednego do drugiego dotknięcia podłoża przez tą samą stopę.

Jedna kompletna sekwencja ruchu to krok biegowy, który dzieli się na poszczególne fazy:

• Faza podporu – amortyzacja i odbicie (tylne odbicie i przednie odbicie)
• Faza lotu – wznoszenie i opadanie
• Faza wymachu – tylnego wymachu i przedniego wymachu

Nasze ciało może poruszać się w trzech płaszczyznach: do przodu i do tyłu, w górę i w dół oraz na boki. W bieganiu cały ruch odbywa się do przodu, więc wszystkie dodatkowe i nadmierne ruchy w innych płaszczyznach zużywają dodatkową energię i tlen czyli wpływają na zmniejszenie naszej wydajności.

Prawidłowa i ekonomiczna technika w biegu długodystansowym charakteryzuje się:

Tułowiem ustawionym prosto lub ustawiony delikatnie w przodzie przed środkiem ciężkości ciała. Tułów zapewnia stabilność górnej części ciała;

Głową ułożoną w przedłużeniu kręgosłupa;

Rękami ugiętymi w łokciach, dłońmi zwiniętymi, ale nie zaciśniętymi. Ręce także stabilizują postawę tułowia i jego odpowiednie położenie. Odpowiadają za równowagę oraz nadają odpowiedni rytm. Każda ręka jest przeciwwagą dla nogi przeciwnej. Złe ruchy rąk wpływają na efektywność biegu – tułów zaczyna się kołysać na boki, skraca się krok.

Całe ciało powinno być rozluźnione podczas biegu, nawet w czasie ostrej walki na finiszu nie możemy generować napięcia poprzez zaciskanie pięści czy szczęki, ściąganie łopatek czy chowanie głowy między barki - to pociąga za sobą szereg kolejnych napięć i usztywnia naszego całe ciało.

Nogi – dają napęd naszemu ciału. W trakcie biegu nie unoś kolan zbyt wysoko i nie wydłużaj i nie skracaj sztucznie kroku.